10. Hvaða lögmál gilda í samgöngum milli vestnorrænu-landanna?

Hnoðra hafa lengi þótt undarlegar samgöngurnar milli Íslands, Grænlands og Færeyja.

Heilu hjarðirnar af vestnorrænum-nefndum halda ráðstefnur og fundi trekk í trekk ár með það göfuga markmið að leiðarljósi að stuðla að bættum samskiptum landanna.

Yfirleitt eru lausnirnar hjá þessum nefndum að styrkja stöku grunnskólabekki til að fara í námsferð, borga flugfar undir stöku listamann eða þjóðháttafræðing í vinnuleyfi og síðan auðvitað senda heilu hjarðirnar af bæjarstjórnarfulltrúum til að spássera um Færeysk tún og Grænlensk kofaþorp og halda áfram leitinni að töfralausninni á auknum vestnorrænum samskiptum.

Hinn almenni borgari, hins  vegar, virðist alltaf eiga jafnerfitt með að heimsækja frændurna á nágrannaeyjunum og þarf ekki að leita lengra en á verðlista flugfélaganna til að sjá hvers vegna.

Það virðist eitthvað skrítið í gangi með samgöngur á milli landanna þriggja. Þvílíkt og endemis verð. Fyrir nokkrum árum eignaðist Hnoðri grænlenskan aðdáanda gegnum netið. Það varð hins vegar ekkert úr aðalfundi aðdáendafélagsins þegar í ljós kom að það var álíka dýrt að fljúga spölinn frá Reykjavík til Kulusuk og það að fljúga frá Heathrow til Hong Kong.

Einhversstaðar heyrði ég því fleygt að ástæðan sé skortur á markaðsfrelsi í flugi milli landanna. Allskyns leyfi og undanþágur þurfi til að mega fljúga milli vestnorrænna áfangastaða.

Og eflaust haldast í hendur flughátt verð og skortur á farþegum, svo verðið helst uppi í himinhæðum.

Eins og með svo margar leiðir í innanlandsflugi grunar mig að vélarnar milli Íslands, Grænlands og Færeyja séu aðallega fullar af opinberum starfsmönnum á leið á nefndarfundi.

Engin af samnorrænu nefndunum hefur látið sér detta í hug, á öllum fundunum, hvort að tímabundnar niðurgreiðslur á fargjöldum kippi kanski í liðinn markaðinum, og kannski í leiðinni fella niður allar hömlur og leyfisveitingar á flugferðum milli landanna.

 

Í tilefni af fréttum um Nuuk-flug Flugfélags Íslands leit Hnoðri á verðin. Flug til kulsuk næstu daga virðist ekki kosta minna en 25-30 þús. kr aðra leið, en ef bókað er flug í ágúst er verðið töluvert geðslegra, 3.300 - 6.500 - 7.500 - 8.900 - 11.200 kr eftir því í hvaða verðflokki er laust. (Ég leyfi mér að halda að aðeins örfá sæti séu seld á þessum lágu verðum).

Vegalengdin frá Reykjavík til Kulusuk er 734 km.

Á sama tíma kostar flug frá Reykjavík til Akureyrar næstu dagana 8.900 til 11.300 kr.  aðra leið, og fer niður í 3.300 - 6.500 þegar bókað er flug í sumarlok.

Milli Reykjavíkur og Akureyrar eru ekki nema 247 km í beinni loftlínu.

Þvínæst var heimsótt síða flugfélagsins OasisHongkong.com. 16. júní eiga þeir flug frá Gatwick til Hong Kong fyrir 30.000 kr aðra leið. Þegar leitað er lengra út árið er verðið komið undir 10.000 kr aðra leið.

Vegalengdin frá Lundúnum til Hong Kong er 9740 km

 

Af þessu má draga þá ályktun að nefndir um aukin samskipti Hong Kong og Lundúna séu að standa sig töluvert betur en Vestnorrænu nefndirnar.

Flugfélag Íslands hefur áætlunarflug til Nuuk á Grænlandi

Athugasemdir

[Kalli (IP-tala skráð) 17.6.2007 kl. 00:39]

Ég veit ekki betur en innanlandsflugið sé nú rekið með miklum og góðum hagnaði og ég efast um að 6 vélar á dag til Egilsstaða séu fullar af obinberum  nefndarmönnum. Að bera saman flug til Grænlands og frá London til Asiu er líka ekki samanburðarhæft að mínu mati, British airways t.d. er talsvert stærra batterí og hefur e.t.v. efni á að hafa lægra verð.Allt snýst þetta þó um kostnað. Flug er yfirburðarferðamáti og á ekki að vera alltaf að vera á einhverju gjafverði.

[Promotor Fidei, 18.6.2007 kl. 19:36]

Flug er eina raunhæfa samgönguleiðin milli vestnorrænu landana.

Opinberar nefndir sitja með sveittan skallan og þykjast vera að leysa samskiptavanda vestnorrænu þjóðanna og þeysast á milli hótela og ráðstefnusala út um hvippinn og hvappinn á kostnað skattborgara.

Ég þykist vita að hömlur, boð og bönn standa í vegi fyrir eðlilegri starfsemi flugsamgangna milli vestnorrænu landanna, og það á stóran þátt í því að kostar svona ofboðslega mikið að ferðast þá stuttu vegalengd sem er á milli landanna.

Nefndirnar virðast ekkert gera af gagni, en markaðsfrelsi gæti kannski leyst þarna allan vanda.

Þangað til eru þeir einu sem hafa tíma að ferðast milli vestnorrænu landanna þeir sem láta hið opinbera borga fyrir farið.

[Promotor Fidei, 18.6.2007 kl. 19:37]

"þeir einu sem hafa efni á að ferðast" vildi ég sagt hafa