13. Aftur byrjar refsingakórinn. Hvað með forvarnir?

Aftur berast fréttir af barnaníðingum, og aftur byrjar moggabloggskórinn að viðra mis-gáfulegar skoðanir sínar og heimta morð og blóð.

Fólk sem þykir það hafa allra manna best vit á hvað er hið eina rétta siðferði umbreytist á augabragði í blóðþyrstan lýð sem vill refsa strax, spyrja spurninga síðar.

Fréttin á MBL.is er, eins og svo oft gerist, frekar grunn umfjöllun um efnið, og orðalag í fréttum BBC um efnið sömuleiðis ekki mjög afgerandi. En það kemur ekki í veg fyrir grimmdarlegar yfirlýsingarnar frá æstum lýðnum.

Áður en lengra er haldið, og áður en fólk fer að hrópa á að mér verði varpað á bálköstinn, er rétt að ég taki það fram að kynferðisleg misnotkun barns eða unglings er hörmulegur glæpur að mínu mati og getur sannarlega haft hræðileg áhrif á allt líf fórnarlambsins.

Hins vegar má deila um hvað er "barn" og hvað er "misnotkun" og hvað er "barnaklám" og þykir mér umræðan um þessi mál vera á villigötum. Tilfinningahitinn í umræðunni leggst saman við einfaldaða frásögn fjölmiðla sem síðan kemur í veg fyrir yfirvegaða og málefnalega umræðu þar sem virkilega er kafað ofan í málin.

Stór kór fólks hrópar jafnvel í geðshræringu á dauðarefsingu og pyntingar, en enginn reynir að fjalla um orsakir vandans, í hvaða aðstöðu þeir eru sem leiðast út í kynferðisbrot á börnum eða sækja í barnaklám, og enginn ræðir um hvort kannski geti forvarnaraðgerðir sem beinast að líklegum brotamönnum hindrað að þeir geri óra sína að veruleika.

Fjöldi stofnana og samtaka leita uppi brotamenn og veita fórnarlömbum stuðning, en enginn virðist sinna því að byrgja brunninn með öðru en hótunum, og bjóða þeim aðstoð sem telja sig eiga á hættu að þróa með sér kenndir sem ekki geta leitt af sér neitt gott.

Halda menn virkilega að hótanir um æ þyngri refsingar geti stöðvar kynferðislegar hvatir?

Man fólk eftir nýlegum fréttum frá Íran þar sem klámmyndaframleiðendur- og leikendur mega vænta dauðarefsingar? Sér fólk ekki hvert stefnir á endanum, þegar siðferðishysterían yfirgnæfir alla umræðu?

 

Eins og venjulega er auðveldara að dæma og refsa en að reyna að skilja og lækna.

 

Og aftur hef ég ástæðu til að rifja upp áhyggjur mínar af því hversu ónákvæm umræðan um "barnaklám" og "misnotkun barna" er.

Í sumum löndum er það kynferðisleg misnotkun á barni að eiga eðlileg og upplýst mök við 17 ára ungling.

Í mörgum löndum er það líka alvarlegt lögbrot að horfa á myndir af 17 ára ungling í kynferðislegum athöfnum, á meðan flestir sálfræðingar og mannfræðingar myndu vera sammála um að það er fullkomlega náttúrulegt og heilbrigt að laðast kynferðislega að einstaklingum á þessum aldri.

Það er reginmunur á að vera staðinn að því að eiga tölvu fulla af kynferðislegum myndum af unglingum, og að vera með tölvu fulla af kynferðislegum myndum af börnum. En enginn vill ræða um þennan mun.

Fréttir af "barnaníðingum" og "barnaklámi" gera ekki nógu skýran greinarmun á pedófílíu og ephebófílíu, en það er svosem ekkert nýtt að fréttamenn leggja meira upp úr æsingi og skrímslasögum en jarðbundinni umræðu.

Allt er sett undir sama hatt, og æstur lýðurinn sem þekkir oftar en ekki varla hálfa söguna hrópar á blóð, og ekkert svigrúm verður lengur fyrir upplýsta umræðu. Hver sem vogar sér að tala á móti kórnum er púaður niður og sakaður um allt illt.

Og á meðan gerist ekkert til að leysa vandann.

Ekki vitað til þess að Íslendingar tengist barnaklámshring

Athugasemdir

[Gusta SIgurfinns (IP-tala skráð) 19.6.2007 kl. 01:30]

Barnaklámshringir ræna börnum eða tókstu ekki eftir því að 30 börn voru frelsuð. Nauðgunarhringir sem þessir hafa staðið að misþyrmingum á börnum frá allt niður í 3ja mánaða börn og uppúr. 1 árs, 2ja ára, 3ja ára, 4 ára, 5 ára, 6 ára, 7 ára, 8 ára, 9 ára 10 ára, 11 ára, 12 ára, 13 ára, 14 ára, 15 ára, 16 ára...hvar viltu byrja og hvar viltu hætta? Hvenær viltu skilgreina að það megi byrja að nauðga börnum systematískt og selja á netinu? Bara spyr? Í svona tilfellum er verið að tala um kerfisbundið kynferðislegt ofbeldi og naugðun á börnum. Þess vegna kallast það BARNA-klám.  Þar sem þér virðist hlynntur kynferðislegu ofbeldi er greinilegt að þú hefur ekki kynnt þér rannsóknir erlendis á því að langt gengna pedofiliu er yfirleitt ekki hægt að lækna. Hinsvegar er hugsanlegat að hægt sé að bjarga börnunum frá hræðilegum örlögum, vinna með þeim og koma í veg fyrir að fleiri predatorar verði til. Ég hef litla samúð með fullorðnu fólki sem níðist á börnum, mjög litla, ég hef hinsvegar samúð með barninu sem þetta fólk var einu sinni, hugsanlega barni sem var misnotað. Börnum er hægt að hjálpa. Bendi þér á kynna þér t.d þessa vefsíðu hér svona ef þú vilt hafa fyrir því að skoða málið frá fleiri en einni hlið: http://www.vachss.com/av_dispatches.html

----------------------------------------------------------------------------------------

Og svona bara til að minna þig á einfalda staðreynd:

Let's Fight This Terrible Crime Against Our Children
(Parade Magazine, February 19, 2006)
"No child is capable, emotionally or legally, of consenting to being photographed for sexual purposes. Thus, every image of a sexually displayed child—be it a photograph, a tape or a DVD—records both the rape of the child and an act against humanity."

• In his powerful article, Vachss wastes no time on the usual sentimentality or rhetoric that surrounds the topic of child abuse. He has declared war and asks Americans to join him. In this exclusive interview, Vachss talks with PROTECT about his PARADE article, the role of PROTECT in making change and exactly how Americans can wage, and start winning, the war on child pornography.

[Gusta (IP-tala skráð) 19.6.2007 kl. 01:49]

Bara lesa fréttirnar væni.

Björguðu 31 barni

Yfir 700 manns voru handteknir og 31 barni bjargað þegar flett var ofan af viðamiklum barnaklámhring á netinu að því er bresk yfirvöld greindu frá í gær.

Barnaklámhringurinn var rakinn til spjallrásar á netinu sem kallaðist „Börn, ljósið í lífi okkar" þar sem finna mátti myndir og myndskeið af börnum sem sættu grófri kynferðislegri misnotkun. Dæmi voru um að hægt var að horfa á misnotkunina á netinu á sama tíma og hún átti sér stað.

Sum barnanna voru aðeins nokkurra mánaða gömul. Rúmlega fimmtán af börnunum sem var bjargað voru í Bretlandi.

[Promotor Fidei, 19.6.2007 kl. 04:16]

Gusta Sigurfinns-

Fréttirnar nefna að 31 barni hafi verið "bjargað". Þú, eins og aðrir lesendur, þarft sjálf að geta þér til um hvað í orðalaginu felst, því fréttin segir ekki ítarlega frá. Allt eins líklegt er að með því sé átt við að t.d. börn aðila sem handteknir voru í tengslum við aðgerðir lögreglu hafi verið komið í aðra forsjá. Með því er ekki að segja að börnin hafi verið misnotuð öllsömul, þó yfirvöld telji rétt að svipta foreldrið umsjá í tengslum við málið. Ekki misnota allir pedófílar sín eigin börn. Ekki eru allir sem nota barnaklámefni líklegir til að misnota börn.

Líklega hafa þó einhver af þessum 31 börnum sem fréttin nefnir verið skelfilega misnotuð, -en eftir stendur að fréttin er óskýr, og gefið heilmikið svigrúm fyrir lesendur að álykta það versta. -Og þannig er það alltaf í allri umfjöllun um mál af þessum toga, það er aldrei sagt ítarlega frá, allir grunaðir settir undir sama hatt.

Gusta nefnir að rannsóknir bendi til að langt gengna pedófílíu sé ekki hægt að lækna. Það er rétt að benda á að meðan pedófília (að laðast kynferðislega að börnum, þeas fyrir kynþroska) telst vera kynferðislega afbrigðileg hegðun telst ephebófílía (að laðast kynferðislega að unglingum, fólki sem hefur náð kynþroska) eðlileg kynferðisleg hegðun.

Eflaust er pedófília eins og aðrar geðraskanir nokkuð sem erfitt er að lækna, en kannski er einmitt hægt að hjálpa fólki áður en vandi þess ágerist, áður en pedófílían er orðin langt gengin og einstaklingurinn sætir færis að gera fantasíur að veruleika.

Af hverju virðast allar raddir hrópa á harðari refsingar eftir að brotið hefur verið á barni, en enginn einasta rödd talar um forvarnir sem beinast að öllum hlutaðeigandi, jafnt börnum og fullorðnum,til að fyrirbyggja að brotið eigi sér stað til að byrja með?

Ég trúi ekki öðru en að margir þeir sem sækja í börn og barnaklám vilji leita sér aðstoðar. Þegar hins vegar samfélagið allt hrópar bókstaflega á að þessir menn og konur séu drepin hvar sem til þeirra næst er ekki skrítið að fólk hiki við að leita sér hjálpar.

Varðandi greinarnar sem Gusta vísar í, þá sýnist mér einmitt þar á ferð meira af sama meiði. Bandarískur siðapostulaáróður þar sem ekki er hrópað á aðrar lausnir en meiri og meiri refsingar fyrir fleira og fleira fólk. Samskonar þankagangur kom t.d. Aroni Pálma í fangelsi fyrir eitthvað sem hér á landi yrði -amk enn sem komið er- talið fáránlegt að kalla glæp.

Og Gusta nefnir áhugavert álitamál. Hvar eigum við einmitt að draga mörkin? Jú, það má færa fyrir því rök að ungmenni hafi ekki þroska til að taka ákvörðun um að teknar séu af þeim kynferðislegar myndir. Hins vegar virðast lögin víða gefa ungmennum leyfi til að vera kynverur og bera ábyrgð á eigin kynlífi löngu áður en þau ná sjálfræðisaldri.

Á sama tíma miða t.d. alþjóðasáttmálar við að þátttaka ungmenna í hernaði miðist að lágmarki við 15 ár. Bandarískir dómstólar vernda ungmenni sem eru fórnarlömb kynferðisbrota sem væru þau börn allt upp að 18 ára aldri, og stundum lengur, en sömu dómstólar dæma -eins og frægt er- börn eins og þau séu fullorðin fyrir aðra glæpi.

Ungmenni eru orðin kynverur líffræðilega, félagslega og lagalega strax á táningsaldri, en það má ekki framleiða eða eiga efni sem sýnir kynferðislegu hliðina á táningum. Þetta er flókið mál, engin tvö tilvik eru eins og ekki er allt "barnaklám" það sama. En allt hefst með umræðunni, svo lengi sem hún helst málefnaleg og fólk gleymir sér ekki í tilfinningahitanum.

Víða veitir löggjöfin svigrúm til að taka tillit til aðstæðna, en þegar saman fara yfirborðskenndur æsifréttaflutningur og umræða lituð af miklum tilfinningahita er t.d. hætt við að stjórnmálamenn á vinsældaveiðum freistist til að taka þetta svigrúm af löggjafanum og semja óhóflega ströng lög þar sem hlutirnir eru svarthvítir en ekki gert ráð fyrir neinu sem heitir grátt svæði. Þetta höfum við séð gerast vestanhafs, og gæti gerst hér líka ef ekki er farið varlega.

Kannski er ég ekki að koma "pointinu" nógu skýrt frá mér, og ekki að furða að margir sem lesa skrif mín fari yfirum og telji mig vera að verja skelfilega glæpi á börnum.

Það er ekki raunin, en ég er hins vegar að benda á að kannski sé líklegra til gagns að reyna að skilja og hjálpa frekar en fordæma og hegna.

Og ég er líka að benda á að það þarf að stíga mjög varlega til jarðar þegar kemur að lagasetningu og dómum um kynferðismál. Kynferði ungmenna er grátt svæði og það er hætt við að margir lendi í fangelsi eða þungum sektum fyrir fullkomlega eðlilega hegðun ef við reynum að búa til löggjöf þar sem refsiviðmið eru strengd of hátt.