77. Geir kjánastrumpur

Ekki veit ég hvernig Geir fær það út að við getum ekki tekið upp evruna einhliða. Raunar getum við tekið upp hvaða gjaldmiðil sem okkur sýnist, ýmist beint eða með bindingu krónunnar við gengi, eða gengiskörfu.

Tenging við Evru virðist liggja beinast við, þar sem mest okkar viðskipti eru við Evrusvæðið.

Réttast væri þó (og í sjálfu sér hafa verið stigin skref í þá átt), að gefa hverjum og einum fullt frelsi til að nota þá mynt sem honum hentar best. Þá myndu sumir velja krónu, og aðrir dollar og evru, og sumir jafnvel svissneska franka eða gullplötur. Smámsaman myndu þarfir markaðarins leiða í ljós hvaða gjaldmiðilli er hagkvæmastur.

 

Íslenska krónan er lítil mynt, og veik fyrir áhrifum spákaupmanna. Bitnar slík spákaupmennska bæði á fyrirtækjum og almenningi. Gengi krónunnar er einnig mikið til handstjórnað, og notar seðlabanki og ríkisstjórn penigna almennings sem púða til að dempa gengið, ýmist í gegnum vaxtauppskrúfanir eða með öðrum leiðum.

Stundum er þessi stjórnun krónunnar við ákveðin "eðlileg mörk" gagngert sumum atvinnugreinum til gagns, en öllum almenning til ógagns. Þá er í raun verið að viðhalda óhagkvæmum rekstri, á kostnað almennings.

Gengi krónunnar gengur í of miklum bylgjum. Slíkt gerir alla framtíðarskipulagningu í fjármálum erfiða (=dýra), bæði fyrir einstaklinga og fyrirtæki.

Að halda krónunni á hæfilegu floti er einfaldlega dýrt, og lendir kostnaðurinn ekki á þeim aðilum sem hann ætti að lenda á -heldur á almenningi.

 

Já, og svo er það rétt hjá núverandi ríkisstjórn að vilja ekki í ESB. Við höfum aðgang að hinum frjálsa markaði varnings, fólks og fjármuna, en þurfum ekki að flækja okkur í þeim rammspillta bjúrókratafrumskógi sem eiginleg aðild að ESB yrði. Sem stofnun er ESB einfaldlega meingallað, þar eru fjárhagsreikningar í algjöru ólagi og líklega verið að stinga undan milljörðum á milljarða ofan í vasa spilltra stjórnmálamanna. Þar eru ákvarðanir teknar af embættismönnum sem eru skipaðir -ekki kosnir- og hafa hvorki lýðræðislegt umboð né bera nokkra pólitíska ábyrgð á afleiðingum ákvarðana sinna.

Er við hæfi að leyfa Nigel Farage að fá orðið:

 

Og hér er hann líka alveg æði:

 

Geir: tveir kostir í boði