59. Frábært, þá er hægt að lækka skatta

Tekjuafgangur upp á 13 milljarða á þriðja ársfjórðungi. Það gerir 41.700 kr á hvert mannsbarn á landinu, eða 168.000 kr á 4ra manna heimili.

Samanlagður tekjuafgangur fyrstu 9 mánuði ársins upp á 41,9 milljarð, gerir 134.000 kr á hvert mannsbarn, 537.000 kr á 4ra manna heimili.

Það má hæglega áætla að á árinu öllu takist Ríkinu að hafa tekjuafgang sem nemur 703.800 kr á hvert 4ra manna meðalheimili.

 

Og þetta er bara afgangurinn. Áður er búið að eyða tugmilljörðum á tugmilljarða ofan í allskyns verkefni og sponslur, að því er virðist með ekkert sérstaklega góðum árangri: biðlistar í heilbrigðiskerfinu, fátækt í bótakerfinu, og nemendurnir læra minna en nokkrusinni í skólakerfinu. Borgin er ljót, samgöngukerfið rétt við þolmörk innanbæjar og utan, og allt sem heitir matur, menning og lífsins lystisemdir er dýrara og fábrotnara á Íslandi en nokkursstaðar annarsstaðar í hinum siðaða heimi.

Hvað ætli hið opinbera geri svo við afganginn? Ætli peningunum verði skilað aftur til eigendanna: skattgreiðenda, og þeim treyst til að ráðstafa sínum peningum sjálfir?

Eða ætli okkur skattgreiðendakjánunum sé nokkuð treystandi jafnvel fyrir peningunum okkar og pólitíkusunum, sem eyða milljörðunum í gæluverkefni sem henta þeirra pólítisku- og einkahagsmunum?

Gleðilegt ár kartöflunnar!

 

Hér að neðan er svo mynd af Dodge Charger árgerð 2007. Þessi bíll kostar um 21.000 USD í Bandaríkjunum. Ef tekjuafgangi hins opinbera væri skilað til almennings, þá gæti 4ra manna meðalheimili keypt sér nýjan Dodge Charger á tveggja ára fresti, og haft tæplega 100.000 kr afgangs fyrir bensíni.

Að vísu miðast kaupin á Dodge Chargerinum við að okurtollar og -skattar hins opinbera á bílum verði lagðir af. Annars yrði bíllinn rúmlega tvöfalt dýrari, og því aðeins hægt að kaupa nýjan Dodge Charger á fjögurra ára fresti.

Þið, sem ekki skiljið hvað tugmilljarðar króna eru í raun svakalegar fjárhæðir, skiljið kannski hvað hið opinbera er að hafa af okkur, þegar dæminu er stillt svona upp: Vitleysan öllsömul er að kosta heimilið bandarískan kagga á tveggja ára fresti. -Í alvöru!

 

Og þar erum við bara að tala um það sem ríkinu hefur ekki tekist að eyða af þeim margmilljörðum sem þeir hafa úr að spila. Ef við bættum við því sem ríkinu tekst að taka af okkur til að fjármagna heilbrigðis- mennta og félagslega kerfið, þá væri meira en nóg afgangs til að fá tafarlausa læknisþjónustu á heimsins bestu sjúkrahúsum, borga skólagjöld fyrir börnín í Eton og Oxford, og fjárfesta í hlutabréfum og Krugerröndum til að eiga á elliárunum.

En alltént, segðu bless við bílinn:

Afgangur af rekstri hins opinbera

58. Paedogeddon

Úr syrpu bresku gamanþáttanna Brass Eye

-svona til að seja umræðuna í samhengi.

 

57. Dómstóll götunnar er settur, enn eina ferðina

Nýlega bárust fréttir af manni sem dæmdur var til 15 mánaða skilorðsbundins fangelsis og til að greiða hálfa milljón í bætur (og annað eins í málskostnað) fyrir að hafa átt í kynferðislegu ástarsambandi við 14-15 ára stúlku, sem var ekki aðeins unnusta hans, heldur einnig nemandi.

Mbl.is tók þá áhugaverðu ákvörðun að leyfa ekki beinar bloggtengingar í fréttina. Og kannski að menn þar á bæ eru farnir að sjá hversu hysterían í bloggheimum getur verið taumlaus og skaðleg þegar svona mál eru á dagskrá.

Kolgríma er nafnið á bloggi sem Hnoðri rataði inn á, og var þar byrjaður að syngja, svo ómaði í fjöllunum, siðapostulakórinn.

Setti ég inn eftirfarandi athugasemd:

Byrjar hinn hysteríski dómstóll götunnar enn einusinni.

Hef lesið dóminn, og þykir hann alls ekkert óeðlilegur, og fullþungur ef eitthvað er. Dómurinn er með áhugaverða lögskyringu á 201 gr alm. hegningarlaga, sem meikar þó alveg sens.

 

 

Ólíkt því sem skinhelgir, kynlífs- og klámfælnir ofverndandi netsiðapostular vilja horfast í augu við, þá er mannskepnan líffræðilega séð kynvera um leið og kynþroski er hafinn. Líffræðilega er ekkert óeðlilegt eða óheilbrigt að líffræðilega kynvirkar persónur laðist hvor að annarri og eigi í kynferðislegu sambandi.

Sumir vilja hins vegar, af einhverri óöryggiskennd, gera allt í kringum sig kynlaust. Þeir vilja ekki sætta sig við að unglingar séu kynverur, og liggja þar að baki ótal áhugaverðar ástæður. Hinn útvatnaði Freudismi myndi segja að samfélagið hafi gert það að "tabúi" sem allir vilja gera -og því harðar sem þeir sem mest gapa vilja fordæma aðra fyrir að fremja tabúið, því meira langar þá að bragða á forboðna ávextinum sjálfir.

Það má hugsanlega einnig leita að rótum þessar kynfælni í kristnum siðaboðum, en í einni eða annarri mynd hafa þau kristnu siðavöld sem ráða yfir Evrópu vilja gera ljótt allt sem talist getur kynferðislegt. Eftir 300 ár verður líklega talið jafnfyndið að fólki skyldi þykja agalega siðlaust að unglingar stunduðu kynlíf með eldra fólki á 21. öldinni, rétt eins og okkur þykir í dag fyndið að það skyldi þykja algjört lauslæti ef kvenmaður léti sjást í ökkla, hér í den.

Ég legg ekki í að kryfja kynfælnina dýpra, eftirlæt það fróðari mönnum, en stend við það að ef bloggið og þið hér að ofan hefðuð verið uppi fyrir 100 árum, hefðuð þið verið fremst í flokki við að blogga um siðleysið í kynvillingunum og fordæmandi kynlíf utan hjónabands í sót og ösku.

 

Mig grunar, og ég fæ ekki annað séð af dómnum, en að stúlkan hafi unað sér ágætlega með manninum sem var kærður. Vitaskuld eru ástarsambönd alltaf svolítið undarleg og tilfinningarnar vandmeðfarnar þegar fólk er að stíga sín fyrstu skref á unglingsárunum, en það gerir slík sambönd ekki að glæp.

Mig grunar, að það hafi ekki verið fyrr en foreldrar stúlkunnar komust að því hver raunin var, og fóru að missa sig í allri ofvernduninni og kynfælninni, að á því var hamrað nógu oft við stúlkuna að sambandið væri rangt og að á henni hefði verið brotið. -Og þá fór hún að upplifa sig sem fórnarlamb.

Mig grunar, að það hafi ekki síst verið vegna þess að siðapostulasamfélagið fordæmir ástarsambönd unglinga og eldra fólks, að stúlkan var á köflum ekki viss í sinni sök, og leið stundum illa vegna sambandsins. Samfélagslega forboðnar ástir krefjast alltaf meiri innri átaka, það þekkja hommarnir, lessurnar og allir aðrir sem ná ekki að fljúga undir radar samfélagslegra meðalnorma.

Maðurinn vann stúlkunni engan skaða. Þau voru bara að gera það sem náttúrunni og tilfinningum okkar er eðlilegt. Þeir sem unnu stúlkunni skaða voru siðapostularnir sem á öllum vígstöðvum vilja kalla kynferði unglinga ljótt og glæpsamlegt.

56. Faðirinn fundinn?

Þetta er undarleg frétt hjá 24 stundum, eða alltént að fréttin er ekki nema hálf-unnin.

Ég stóðst nefnilega ekki mátið að gera það sem blaðamaðurinn hefði átt að gera, og slá inn "Einar" og "fisk*" í símaskránni á netinu, og komu þá í ljós nöfn tveggja manna, annar fiskeldisfræðingur og hinn fiskifræðingur.

Smá fálm á Google leiddi í ljós að fiskeldisfræðingurinn er á svipuðum aldri og Hollendingurinn, en fiskfræðingurinn hefur verið tvítugur þegar Robert Einar kemur í heiminn

Svo sló ég inn nafn fiskifræðingsins í gagnasafni Moggans, og viti menn ef hann hefur ekki skrifað nokkrar greinar, og svei mér þá ef hafa ekki birst af honum myndir með greinunum -og jahérna hér ef þeir eru ekki með sama nef, munn, og hökulínu, hollendingurinn og fiskifræðingurinn.

 

Svona er lítið mál að njósna um fólk á netinu, og hefði verið gaman að sjá blaðamann 24 gera slíkt hið sama, þó ekki væri nema til að láta fylgja með í klausu ef augljósustu kandidatar reyndust ekki eiga neitt í honum Roberti Einari. 

Ég læt vera að birta nöfn og myndir hérna, en mig grunar að margir hafi freistast til að gera samskonar leit og ég, til að svala smáborgaralegri forvitninni. Það er kannski rétt að gera ríka kröfu tli blaðamanna, á tímum netsnuðrara, þegar fjallað er um mál af þessu tagi, að rannsaka málið nánar og taka af allan vafa í greinum sínum svo að kjaftaskar og slúðrarar taki sig ekki til að spá og spekúlera um faðernið.

Annars er þetta svo lítið mál fyrir hann Róbert: að hringja í LÍN og fá að vita hverjir voru í fiskeldisnámi í Gautaborg árið 1964. -Málið leyst.

Hollendingur leitar að íslenskum föður sínum

55. Gullmoli úr netheimum: Dudley

Ég myndi seint teljast til mestu aðdáenda Dudley Moore

En hann sýnir mikla snild hérna, karlinn:

 

 

54. Er konan klikk? -Stórt er spurt

Kona að nafni Guðrún Magnea Helgadóttir er skráð fyrir blogginu gudrunmagnea.blog.is.

Guðrún þessi virðist vera ansi upptekin af Geirfinnsmálinu, og hefur sett á netið langt skjal "Mál 214" þar sem hún nafngreinir heildsala nokkurn og sakar hann um að vera valdur að dauða Geirfinns og bætir um betur með því að saka hann um tvö morð til viðbótar.

 

Ég setti komment inn á blogg hennar, sem virðist hafa verið tekið út.

Þar spurði ég Guðrúnu ósköp einfaldlega, og málefnalega, hver tengsl hennar væru við málið, -hvers vegna hún léti sig það varða svo mjög. Einnig spurði ég hana hvernig á því stæði að hvorki fjölmiðlar né alþingismenn virtust gefa nokkurn gaum margítrekuðum tilraunum hennar til að koma kenningum sínum á framfæri.

Bað ég Guðrúnu um að veita mér sínar skýringar á málinu, m.a. til að slá á þann grun sem hlyti að vakna hjá mörgum við lesninguna -að konan sé einfaldlega snarrugluð, og að heildsalinn hafi einhverveginn gert henni grikk.

 

Þar sem Guðrún sá ekki ástæðu til að svara spurningu minni, þó hún hafi eytt miklu púðri í að sverta orðspor heildsalans, þá neyðist ég til að hallast enn meira í þá átt að hér sé á ferð kona sem ekki er með öllum mjalla.

Eftir að hafa lesið ýmsar bloggfærslur hennar styrkist sá grunur minn að konan sé ekki alveg á réttu róli.

 

Ég bið því lesendur hnoðrabloggsins um að varpa ljósi á þessa konu ef þeir geta. Hver er Guðrún Magnea? Hvernig tengist hún Geirfinnsmálinu, og því fólki sem hún sakar heildsalann um að hafa myrt? Er þetta kona með lausa skrúfu, eða eru þingheimur og fjölmiðlar að taka sig saman um yfirhylmingu?

Ef Guðrún sjálf vill tjá sig um málið má hún setja hér inn komment. Lofa ég að eyða ekki athugasemdum hennar líkt og hún gerði við mína.

Og svona til að taka af allan vafa er ég með öllu ótengdur því fólki sem Guðrún Magnea sakar um glæpi -er aðeins forvitinn aðili úti í bæ. Ég þarf að taka þetta fram því svo virðist sem að Guðrún dragi þær ályktanir að þeir sem kommenta krítískt á hana í bloggi hennar eigi hagsmuna að gæta í samsærinu.

53. Viltu vinna milljón? -smá útreikningar

Frétt af hagnaði Borgarsjóðs bókstaflega hrópar á smá útreikninga, svona til að minna fólk á hversu miklum peningum það er að veita til borgarinnar.

Útsvarstekjur 42. milljarðar, og deilist á um 117.000 manns = 360.000 kr á hvert mannsbarn

eða 1.450.000 kr á 4 manna fjölskyldu.

Samanlagðar skatttekjur (útsvar og fasteignaskattur) 50,7 milljarðar = 430.000 kr á hvert mannsbarn

eða 1.730.000 kr á hverja 4 manna fjölskyldu.

 

Nú lítur út fyrir 2ja milljarða hagnað á borgarsjóði (þeas. þeir -hjá borginni hafa aðeins náð að eyða 48,7 milljörðum af 50,7).

Það gerir tæplega 70.000 kr á hverja 4 manna fjölskyldu. -Munar ekki flesta um minni upphæðir en það? Ætli séu nokkrar líkur á að borgin endurgreiði íbúunum umframskattheimtuna, eða vilja ekki pólitíkusarnir frekar ráðastafa peningunum til að bólstra eigin frægð og auka eigin völd?

 

Þetta eru alvöru peningar, þó svo að fólk virðist varla taka eftir því þeir hverfa úr launaumslögunum smátt og smátt yfir árið.

Ef borgin hætti að taka til sín þessa miklu skatta, þá færu peningarnir í okkar vasa. Svo einfalt er það.

Munar ekki um 1,7 milljónir aukalega á venjulegu heimili?

 

Í hvað er svo peningurinn að fara? Í hvaða svarthol hverfa þessir 50 milljarðar? Þykja heimilunum í borginni þau fá þjónustu í samræmi við það að borga Borginni reikning árlega upp á 1,7 milljónir? Getur ekki verið, að okkur væri betur treystandi sjálfum til að ráðstafa peningunum til kaupa á þeirri þjonustu sem okkur vantar, á frjálsum markaði?

Viltu vinna milljón? Veldu þá minni ríkisafskipti og lægri skattheimtu, og þú færð vinninginn þinn greiddan út amk einusinni á ári.

Gert ráð fyrir 2 milljarða hagnaði á borgarsjóði

52. Einokunarverslunin hin síðari -nokkrar pælingar

Gott framtakið hjá Neytendasamtökunum, að gagnrýna óeðlilega lága fría innkaupaheimild íslendinga á ferðum erlendis.

Enda er líklega hver einasti íslenski ferðamaður sem fer um græna tollhliðið að þverbrjóta 23/46 þús króna regluna.

 

Það er svo illa farið með íslenska neytendur, að maður furðar sig oft á að ekki skuli allt vera kraumandi í samfélaginu. Og má ég til með að nefna nokkur atriði:

1. Við erum, eins og Neytendasamtökin bentu á, föst í skattagildru Ríkisins. Okkur er bannað að kaupa vöru á ferðalögum erlendis fyrir meira en 46 þús. krónur samtals, án þess að þurfa að borga íslenska ríkiskassanum sitt: einhverja hæstu vöruskatta og tolla sem þekkjast í heiminum.

2. Hið opinbera hefur líka séð til þess að við erum föst í okurálagningargildru smásalans. Ef vara er t.d. keypt af vefbúð vestanhafs, er ekki nóg með að borga þurfi söluskatt og tolla, heldur þarf líka að borga afgreiðslugjald -gjald sem er rukkað af okkur fyrir þá þjónustu að fá að borga skatta og tolla.

Þetta afgreiðslugjald er einhversstaðar á bilinu 500-1000 kr (og nenni ég ekki að fletta því upp). Sem verkar í reynd sem hemill á innkaup erlendis frá á smávöru sem kostar undir 2-3000 krónur. -Þeir sem þekkja lögmál hagfræðinnar vita að með hækkuðum þröskuldum af þessu tagi grípa smásalar tækifærið og hækka verð sitt upp að þröskuldinum.

3. Svo ég fari nú ekki að tala um hvað skattar og tollar á vörur eru miklu mun lægri í öllum löndunum umhverfis okkur. Í New York, til dæmis, sem þykir með hvað svæsnasta skatta í Bandaríkjunum, er enginn skattur á matvælum, og föt bera enga skatta ef þau kosta undir 100$, að ég best man.

Enda kostar flestallt orðið 2-3 sinnum meira á Íslandi en það gerir í flestum þeim löndum sem búa við svipuð lífsgæði.

-Er ekki komið nóg? Mynduð þið, lesendur góðir, ekki örugglega kjósa mig á þing ef ég lofaði að kippa þessu í liðinn?

Jólafötin tekin í tollinum

51-B. Af gefnu tilefni

Bloggaði um frétt um sama efni sem birtist fyrr í dag, og fæ ekki nóg af að reyna að róa niður liðið sem hleypur um hrópandi á aftökur og pintingar.

Sjá hér http://hnodri.blog.is/blog/hnodri/entry/357049/

Níutíu og tveir handteknir í aðgerðum gegn barnaklámi

51. Af marg-gefnu tilefni: hystería, hasarblaðamennska og lagaþverstæður

Enn einu sinni berast fréttir um barnaklám/barnamisnotkun.

Og á moggablogginu fara að heyrast athugasemdir frá sakleysislegasta fólki, sem skyndilega langar i) að nafngreina menn sem liggja undir grun, áður en sekt þeirra er sönnuð, ii) hengja þá upp í gálga á almannafæri öðrum til sýnis.

Bið ég þá æstustu að hafa eftirfarandi í huga:

1. Dómstóll götunnar og æsiblaðamennska

Það er ekki undarlegt að fréttaflutningur um kynferðisglæpi veki sterk viðbrögð. Hins vegar þarf að fara mjög varlega í umræðu um slík mál, sérstaklega þegar sekt manna hefur ekki verið sönnuð.

Á bloggi sínu birtir Svarar Jónsson t.d. nýverið mjög áhugaverðan pistil um Duke Lacrosse-málið svokallaða, sem var mikil hasarfrétt vestanhafs:

-þrír hvítir liðsmenn Lacrosse-liðsins voru sakaðir um nauðgun á svartri stelpu, nektardansmær

-svo að segja allir (samfélag, skóli, pólitíkusar, kennarar, skólastjórnendur, fjölmiðlar) tóku sig til og fordæmdu harkalega verknaðinn áður en sekt var sönnuð, og það sem meira var: allt lacrosse-liðið varð fyrir barðinu á dómstóli götunnar. Mótmælendur mættu á staðinn með skilti: "játið!", "geldið þá!"

-allt liðið var dregið úr keppni og þeir ákærðu reknir úr skóla.

-og fjölmiðlar átu allt upp, og gerðu úr æsilega hasarfrétt.

-svo kom í ljós að ásakanir um nauðgun voru uppspuni frá rótum.

...hugsum okkur því aðeins um áður en við gleymum okkur í bræði og hneykslan.

 

2. Mat lögreglu?

Í fréttinni segir að fundist hafi efni sem "að mati lögreglu sýna kynferðislega misnotkun á börnum"

Er því vert að gefa því gaum hversu víð túlkun lögreglu getur verið, á hvaða efni sýnir börn og hvað ekki. Lögin miða við 18 ára aldur, en oft er erfitt að segja til um með fullri vissu hvort ungt fólk sem sést í klámefni er 18 ára og eldra, eða 17-16 ára. Þarf ekki að líta lengra en á tískusýningarnar í Evrópu, til að sjá 14-18 ára ungmenni sem engin leið er að segja til með vissu að séu ekki orðin 18.

Það væri óskandi að fréttaflutningurinn væri það ítarlegur að kæmi fram hvort umrætt efni sýni mjög ung börn, eða unglinga. Í seinna tilvikinu getur vel verið að brotið sé óviljaverk.

 

3. Á að setja hömlur á netumferð?

Í einu blogginu er fjallað um nauðsyn þess að takmarka aðgang að vefsíðum með barnaklámefni.

Við þurfum heldur betur að hugsa okkur tvisvar um áður en byrjað er að ritskoða netið. Hver tekur þá ákvörðun um hvað er leyfilegt og hvað ekki? Hver úrskurðar í vafamálum?

Það er allskyns fólk sem má ekki sjá í hold, og hrópar klám og nauðgun af minnsta tilefni. Er skemmst að minnast nýlegrar illa unninnar æsifréttar þegar því var blásið upp að listaverk, ljósmynd úr safni Elton John, hefði verið tekið úr sýningu vegna þess að grunur lék á að verkið væri "barnaklám" (ljósmyndin á að sýna unga stúlku dansandi nakta).

Ætli sumum þætti þá ekki ástæða til að öskra og hneykslast nógu mikið, til að lokað yrði á síðuna www.eltonjohnartcollection.com, ef hún væri til?

Ímyndum okkur þennan heim: hneykslaðir siðapostular sjá til þess að smátt og smátt er lokað fyrir meira og meira efni á gráa svæðinu, uns búið er að sverfa rækilega að listrænu frelsi og skoðnafrelsi -svo tekur einhver sig til og hefur samband við netlokunarembætti-ríkisins og biður um að opnað verði fyrir aðgang að listaverkamyndum Eltons John -kæmi þá á óvart að viðkomandi yrði úthrópaður barnaperri?

-Hitt er svo auðvitað, að það stöðvar ekki menn í að ná í barnaklámefni ef aðgangi að netsíðum er lokað. Þeir sem áhuga hafa geta alltaf fundið leiðir til að skiptast á efni sín á milli. En það vita allir nema þeir sem mest liggur á að tjá sig um þörfina fyrir að hefta tjáningarfrelsi á netinu.

 

4. Lækna hótanir um refsingu menn af geðsjúkdómum?

Skv. geðlæknastétt er pedófília (að laðast kynferðislega að börnum) skilgreind sem geðveila. Það stöðvar menn með geðsjúkdóm ekki í sporunum, að vera hótað refsingu. Það læknar menn heldur ekki af geðsjúkdómi að sitja í steininum í nokkur ár.

Í allri bræðinni, þar sem fólk hrópar á hengingar og geldingar og hvaðeina, gleymist alveg að ræða um raunhæf úrræði -bæði til að hjálpa mönnum að finna lækningu ef hneigðir þeirra hafa farið út af sporinu, og líka til að koma þeim á réttuna sem hafa brotið af sér.

Má í því sambandi nefna að sáralítil sálfræðiþjónusta er veitt í íslenska refsikerfinu, og er þar að auki valkvæð.

 

Í fréttinni sem Mbl.is birtir, kemur fram að annar maðurinn sé með um "rúmlega 24 þúsund ljósmyndir og 800 hreyfimyndir" -hljómar þetta ekki eins og einhverskonar árátta, frekar en kaldrifjaður glæpur?

 

5. Lagalegar þverstæður og líffræðilegar

Löggjafinn miðar við 18 ára aldurslágmark þegar skilgreina á löglegt klám og ólöglegt barnaklám

Löglegur aldur til samræðis er nú 15 ár.

Staðan er því þessi:

dæmi 1: 25 ára kona má sofa hjá 17 ára strák, en ef hún horfir á í tölvu sinni klámmynd sem sýnir 17 ára strák sofa hjá 25 ára konu, þá er hún að fremja glæp.

dæmi 2: ef 17 ára piltur tekur mynd af sér og 17 ára kærustu sinni gerandi eitthvað dónó, og sendir til gamans til einhvers á tölvupósti, -þá hefur hann gerst sekur um glæp, enda búinn að búa til og dreifa barnaklámi.

 

Þá ber líka að skoða það að líffræðilega, og að mati geðlæknastéttar, er eðlilegt að laðast kynferðislega að einstaklingum sem hafa byrjað kynþroska. Þó sumum þyki það vafasamt siðferðislega, þá er fullkomlega heilbrigt ef einstaklingur finnur hjá sér löngun í t.d. 14-15 ára ungling.

Því vaknar sú spurning, hvort í raun sé verið að refsa fólki fyrir eðlilega hegðun, ef menn sækja í efni sem sýnir kynþroska unglinga á kynferðislegan hátt. -Er kannski rétt að löggjafinn fari að gera greinarmun á efni sem sýnir annars vegar börn kynferðislega og hins vegar unglinga?

Það er nefnilega frekar nýtt í evrópskri löggjöf að til að vera löglegt þurfi klám að sýna 18 ára fólk og eldra. T.d. var þangað til fyrir ca áratug, miðað við 16 ár í þýskalandi, og gott ef ekki lægri aldur í Svíþjóð.

Rétt eins og það er seinna tíma uppfinning að kalla fól "börn" langt fram eftir aldri, og vernda þau fyrir því að þurfa að axla ábyrgð og taka ákvarðanir um egið líf.

 

Þarna takast auðvitað á ýmis sjónarmið, m.a. um þann mun sem er á að stunda kynlíf í einrúmi, og hinu að verða að viðfangsefni klámefnis sem dreifst getur til þúsunda áhorfenda. -En hver á að draga mörkin sem ráða siðferisákvörðunum okkar hvers og eins? Ætti að banna 17 ára unglingi að taka þátt í hópkynlífi, því það er umfangsmeira en "venjulegt kynlíf"? Ætti að banna 17 ára unglingi að vera lauslátur, því það samræmist ekki hugmyndum annarra um eðlilega kynhegðun ungmenna? Hvenær erum við þá orðin eins og Virginíufylki, þar sem munnmök og endaþarmsmök eru bönnuð [við vissar kringumstæður], vegna þess að einhver predikarinn hefur komist að þeirri niðurstöðu að það sé ekki "eðlileg kynhegðun"? 

 

Menn tala um misjafnan persónuþroska hvers og eins, og vonda menn sem nýta sér vanþroska og veikleika þeirra sem minna mega sín. -En hversu langt á að ganga í að vernda fólk fyrir því að taka ábyrgð á eigin gjörðum? Hver kannast ekki við að taka slæmar ákvarðanir í einkalífinu langt fram eftir aldri? Ætti kannski að gera allar okkar ákvarðanir um kynlíf og sambönd háð leyfi og blessun kynlífsákvörðunardeildar Jafnréttisstofu?

Lítum svo á aðra lagalega þverstæðu, frá Bandaríkjunum: þar heitir það að sænga hjá barni, þegar t.d. 25 ára einstaklingur á mök við 17 ára einstakling. Í sama landi gerist það svo ítrekað að 14-15 ára guttar sem tekist hefur að drepa eða slasa einhvern, eru dæmdir eins og þeir væru fullorðnir og rækilega þroskaðir andlega.

-Er það ekki rétt munað hjá mér að miðað er við 15 ára aldurinn á Íslandi, hvað varðar refsihæfi?

 

Endilega, deilið skoðunum ykkar á þessum þönkum.

Tugir þúsunda klámmynda fundust í tölvum tveggja Íslendinga