79. Dómstóll göturnar aftur á ferð: ef þú ert sakaður ertu sekur -hvað þá ef þú ert útlendingur

Ólíkt flestum sem hafa ómælda hvöt til að tjá sig um kynferðisbrotadóma hafði ég fyrir því að renna í gegnum texta dómsúrskurðarins, einkum þann hluta sem snéri að héraðsdómi.

Til að vega upp á móti öllum þeim bloggum sem nú spretta fram og vilja hengja mannin sem sakaður er strax í hæsta gálga, ætla ég hér að koma með mitt álit á úrskurðinum:

 

Af framburði vitna að dæma sýnist mér ekki hægt að sakfella manninn fyrir nauðgun. Mér sýnist líklegast af framburði vitna að þarna hafi átt sér stað skyndikynni, og sem stúlkan hafi verið til í, en síðan séð eftir. Hún byrjar að væla í starfsmönnum hótelsins, sem (væntanlega vegna þess að maðurinn er útlendingur) stökkva upp á nef sér og kalla til lögreglu.

Það má þykja ljóst að stúlkan lét vel að manninum, gaf honum sopa af drykk sínum og tók því vel þegar hann bauðst til að fylgja henni á salernið og alla leið inn. Í dómnum kemur fram að stelpan var vel í glasi. Einnig kemur fram að hún er með væg einkenni athyglisbrests, sem lýsir sér í því að hún er "lengi að fatta". Í minni sveit yrði þetta kallað að vera "vitleysingur".

 

Sumsé, drukkinn vitleysingur, einmana á árshátíð, daðrar við ókunnugan mann, býður honum inn á salerni með sér, gefur honum númerið sitt, og sýnir nákvæmlega enga mótspyrnu þegar hann hefur við hana mök. Hann framkvæmir á henni munnmök, og hefur síðan við hana allharkalegar samfarir eins og við er að búast á þröngu salerni.

Hvergi er minnst á rifinn fatnað í dómnum, né einhver líkamleg merki um árás á konunni, önnur en þau sem fylgt geta harkalegum samförum (harkalegar samfarir eru ekki nauðgun). Hún segist hafa "frosið", og á það að geta verið til marks um einhverksonar áfall. -Nú getur sumsé hver kona sem hefur gaman af að hafa mök ákveðið eftirá að saka hinn aðilann um nauðgun, og haldið því fram að hún hafi ekki sýnt mótspyrnu vegna þess að hún var í svo miklu "sjokki".

 

Alltént. Konan sér síðan eftir þeirri ákvörðun sem hún tók, eins og oft vill gerast með fólk í glasi, og fer að líta á sjálfa sig sem fornarlamb einhvers annars en eigin ákvarðana.

Og voila -krefst miskabóta upp á 2 milljónir króna.

 

Og jafnvel þó maðurinn hefði nauðgað stúlkunni (og svo margt bendir til þess að það hafi hann ekki gert), þá hreinlega eru ekki nægjanlegar sannanir fyrir nauðguninni, og því ekki hægt að dæma manninn sekan. Mörgum kann að gremjast þegar sekir menn sleppa undan dómi, en þeir sömu þurfa að minnast þess að ef við víkjum frá núverandi dómaframkvæmd fer það að gerast að saklausir menn verða dæmdir sekir -og er það tvímælalaust verra kerfi en núverandi.

	Ályktun héraðsdóms stenst ekki
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

78. Einföld leið til að hækka laun um 20%: losum okkur við ASÍ og félaga

Mikið er nú fjarskagott að til skuli vera samtök sem taka ákvörðun fyrir launafólk um á hvaða verði það megi bjóða krafta sína á vinnumarkaði. Mikið er fjarskagott að þessi sömu samtök fá lögum samkvæmt að tína til sín skerf af laununum okkar, bæði í félagsgjöld og í lífeyrissjóði sem fara með peningana á þennan eða hinn veginn.

Eða hitt þó heldur.

 

Af launum okkar eru atvinnurekendur látnir borga, svo lítið ber á, á bilinu 1-1,4% launa okkar í ýmsa sjóði stéttarfélaganna, s.s. starfsmenntasjóði, fjölskyldu- og styrktarsjóði.

Þeir sem reynt hafa vita hversu lítið er síðan hægt að sækja í þessa sjóði þegar á reynir, og þarf yfirleitt að draga peningana með töngum úr verkalýðsfélögunum.

 

Af launum okkar þurfa atvinnurekendur, t.d. í tilviki starfsmanns í LSR, að borga að auki tryggingagjald (5,34%), lífeyrisframlag (11,50%), tryggingagjald af lífeyrisframlagi (5,34%), og oft líka mótframlag í séreignarsjóð og tryggingagjald af sérframlagi (20,97%).

Það er til marks um hversu mikið við fáum að njóta þessara peninga, að flestir launþegar gera sér enga grein fyrir þessum greiðslum, né vita til hverra þær rata. (Tryggingagjaldið fer til ríkisins, sýnist mér, en allt hitt til lífeyrissjóðanna í skjóli lagaverndar).

 

Þá eru ótalin þau gjöld sem við þurfum sjálf að borga til lífeyrissjóðanna og stéttarfélögunum af þeim hluta launanna sem við sjáum á launaseðlinum.

Lífeyrissjóður verslunarmanna tekur 4% af laununum okkar, og verkalýðsfélögin taka á bilinu 1-0,7% til viðbótar.

Svo er svo sniðugt, kerfið hjá þeim, að maður fær ekki að njóta neinna, eða mjög skertra réttinda úr þessum samtryggingarsjóðum þeirra, nema maður uppfylli allskyns skilyrði og hafi borgað svo og svo mikið svo og svo lengi.

Peningunum okkar er síðan breytt í "punkta", svo það sé alveg öruggt að enginn geti skilið almennilega hvað hann er að fá lítið til baka fyrir það sem hann leggur til sjóðsins.

 

Einstaklingur með 300.000 kr í grunnlaun í núverandi umhverfi boða og banna ríkisins um stéttarfélags- og lífeyrissjóðsgjöld myndi, ef verkalýðsfélögin væru tekin úr myndinni, hafa um 285.000 kr til ráðstöfunar hvern mánuð, en ekki 221.000 eins og nú er.

Já, þú lest rétt -stéttarfélögin eru að taka til sín eitthvað í kringum 63.000 kr af launum einstaklings með 300.000 kr í grunnlaun, reiknað í fljótheitum.

Að ég tali ekki um ef hið opinbera tæki ekki til sín tekjuskatt og útsvar. Þá væri 300.000kr gaurinn okkar allt í einu með ekki minna en 348.000 kr til ráðstöfunar.

 

Þessi sami einstaklingur gæti þá varið peningum sínum þar sem hentar hans hagsmunum best. Það gæti borgað sig miklu meira fyrir hann að t.d. borga niður dýrar skuldir, frekar en leggja fyrir.

Það gæti borgað sig meira fyrir hann að eyða peningunum í að kaupa hús, til að hætta að spreða í húsaleigu, eða það gæti borgað sig fyrir hann að leggja fyrir fyrir meira námi til að auka verðmæti sitt á markaði. 

Hann gæti kosið að velja fjárfestingarsjóð sem hann treysti betur en stjórnlausum og gerspilltum sjóðum lífeyrissjóðanna til að skila ávöxtun sem er meira en rétt yfir verðbólgu, og það á sama tíma og markaðurinn er að ávaxta sig margfalt.

-En ríkið og stéttarfélögin eru búin að taka af borgaranum þetta frelsi. Þau eru sjálf búin að ákveða, úr miklum fjarska, nákvæmlega hvað hentar okkur öllum best.

 

Svo ég minnist ekki á hvað það hefði heilbrigð áhrif á markaðinn að eðlileg lögmál framboðs og eftirspurnar réðu launaupphæðum. Í núverandi kerfi neyðast atvinnuveitendur til að fylgja kröfum um lágmarkslaun -sem þýðir að vinnuveitandi getur þurft að borga starfsmanni meiri laun en vinnuframlag hans er virði. Í slíku kerfi gerist það einfaldlega að þeir sem ekki eru nægilega verðmætir starfsmenn fá ekki vinnu, enda gefur auga leið að fyrirtæki tapar á því að hafa þá á launum.

Launastjórnanir af þessu tagi skekkja líka allan markaðinn, og leiða til þess að verðmætari starfsmenn eru að fá hlutfallslega minna fyrir framlag sitt en minna verðmætir starfsmenn. 

-Launakúrvan er skekkt og ónáttúruleg. Það síðan letur fólk til að auka verðmæti sitt í starfi og á endanum dregur allan markaðinn niður.

 

Ég ætla svo ekki að byrja að tala um sumarhúsareksturinn hjá stéttarfélögunum, og hvaða áhrif hann hefur á eðlilega þróun gistimarkaðar. Það er alveg óborganlegt hvernig stéttarfélögin eru búin að taka þá ákvörðun fyrir verkalýðinn að það sé miklu sniðugra fyrir hann að eiga inni afsláttarleigu í sumarbústað einhversstaðar úti á landi, en t.d. nota sama pening fyrir huggulegri menningarferð til Lundúna eða Parísar.

 

Stéttarfélögin myndu gera launþegum mestan greiða með því að leggja sjálf sig niður. Fólk á sjálft að geta ráðið peningum sínum og launum. Ef það er eitthvað sem stéttarfélögin mega gera, þá er það að reka lítinn kontór, taka í mesta lagi til sín 0,1% af launum og nota peninginn til að gera launakannanir, eða öllu heldur kaupa launakannanir af þeim sem býður best í verkið. Launakannanir eru nefnilega bráðsniðugt tæki sem stórbætir stöðu starfsmannsins þegar hann semur um kaup og kjör.

Orlof lengt í 30 daga

77. Geir kjánastrumpur

Ekki veit ég hvernig Geir fær það út að við getum ekki tekið upp evruna einhliða. Raunar getum við tekið upp hvaða gjaldmiðil sem okkur sýnist, ýmist beint eða með bindingu krónunnar við gengi, eða gengiskörfu.

Tenging við Evru virðist liggja beinast við, þar sem mest okkar viðskipti eru við Evrusvæðið.

Réttast væri þó (og í sjálfu sér hafa verið stigin skref í þá átt), að gefa hverjum og einum fullt frelsi til að nota þá mynt sem honum hentar best. Þá myndu sumir velja krónu, og aðrir dollar og evru, og sumir jafnvel svissneska franka eða gullplötur. Smámsaman myndu þarfir markaðarins leiða í ljós hvaða gjaldmiðilli er hagkvæmastur.

 

Íslenska krónan er lítil mynt, og veik fyrir áhrifum spákaupmanna. Bitnar slík spákaupmennska bæði á fyrirtækjum og almenningi. Gengi krónunnar er einnig mikið til handstjórnað, og notar seðlabanki og ríkisstjórn penigna almennings sem púða til að dempa gengið, ýmist í gegnum vaxtauppskrúfanir eða með öðrum leiðum.

Stundum er þessi stjórnun krónunnar við ákveðin "eðlileg mörk" gagngert sumum atvinnugreinum til gagns, en öllum almenning til ógagns. Þá er í raun verið að viðhalda óhagkvæmum rekstri, á kostnað almennings.

Gengi krónunnar gengur í of miklum bylgjum. Slíkt gerir alla framtíðarskipulagningu í fjármálum erfiða (=dýra), bæði fyrir einstaklinga og fyrirtæki.

Að halda krónunni á hæfilegu floti er einfaldlega dýrt, og lendir kostnaðurinn ekki á þeim aðilum sem hann ætti að lenda á -heldur á almenningi.

 

Já, og svo er það rétt hjá núverandi ríkisstjórn að vilja ekki í ESB. Við höfum aðgang að hinum frjálsa markaði varnings, fólks og fjármuna, en þurfum ekki að flækja okkur í þeim rammspillta bjúrókratafrumskógi sem eiginleg aðild að ESB yrði. Sem stofnun er ESB einfaldlega meingallað, þar eru fjárhagsreikningar í algjöru ólagi og líklega verið að stinga undan milljörðum á milljarða ofan í vasa spilltra stjórnmálamanna. Þar eru ákvarðanir teknar af embættismönnum sem eru skipaðir -ekki kosnir- og hafa hvorki lýðræðislegt umboð né bera nokkra pólitíska ábyrgð á afleiðingum ákvarðana sinna.

Er við hæfi að leyfa Nigel Farage að fá orðið:

 

Og hér er hann líka alveg æði:

 

Geir: tveir kostir í boði

76. Einföld leið til að stórlækka bensínkostnaðinn: meira frelsi og minni ríkisafskipti

Mönnum er tíðrætt um síhækkandi bensínverð á Íslandi. Það er samt til sáraeinföld leið til að lækka bensínreikninginn um amk. 50%: kjósa frelsi og lægri skatta.

Á hvern bensínlítra er lagt olíugjald upp á 41 kr og 24,5% virðisaukaskattur að auki. Þá bætist við að launatengdir skattar og tekjuskattar verða til þess að álagning olíufyrirtækjanna er meiri en hún væri annars.

Ef ekki væri fyrir okur hins opinbera væri bensínlítrinn í dag að kosta um 70,5kr.

 

Svo má bæta því við að ef ekki væru lögð á vörugjöld og virðisaukaskattur á bíla myndi verðið á bílum hér á landi líka vera uþb 50% lægra. Þá myndi kaggi á borð við Ford Mustang kosta frá uþb 1,4 milljónum en ekki frá 3,5 milljónum eins og er í dag.

 

Þökk sé ofsköttun hins opinbera er rekstur bifreiðar sumsé að kosta amk tvöfalt meira en hann þyrfti að kosta.

..og mikið afskaplega kunna pólitíkusarnir að fara vel með peningana okkar, finstérekki?

Eldsneyti hækkar mikið

75. Smáaurar, pokapeningar

Styrktarsjóður Baugs Grúp er ekki að úthluta nema smáaurum, ef litið er til þess hve svakalegt viðskitpaveldið er í sniðum. Raunar eru þetta svo litlir peningar, að jaðrar við að þeir ættu að skammast sín.

 

Til gamans skoðaði ég fréttasafn Baugs frá árinu 2007. Það árið var úthlutað tvisvar úr "Styrktarsjóði Baugs Group": 56,5 milljónum í febrúar, og 38,4 milljónum í ágúst. Samtals 94,9 milljónum.

Ég þykist nokkuð viss um að Baugur er ekki að gefa krónu fyrir utan það sem fer úr styrktarsjóðnum, enda yrði hver einasta peningagjöf örugglega blásin upp í fréttasafninu þeirra.

 

Myndu margir segja að það væri nú ekkert smáræði, nærri 100 milljónir á einu ári.

En gáum þá hvað Baugur er með í tekjur: Hagar einir og sér, þ.e. matvöruverslanareksturinn á Íslandi, skilaði á liðnu ári á aðeins 6 mánaða tímabili um 700 milljónum í hagnað skv. þeirra eigin fréttavef. Þá á Baugur góðan skerf í Teymi, FL group og 365 miðlum, sem á síðasta ári skiluðu öll hagnaði upp á milljarða og tugmilljarða hvert fyrir sig. Eru þá enn ótaldar fjárfestingar erlendis, sem eru ekkert smáræði.

Ætli 100 milljónir séu því ekki svona eins og  1-5% af árlegum hagnaði Baugs Grúp.

 

Til samanburðar má nefna að Pokasjóður úthlutar á ári ca 100 milljónum.

35,5 milljónum úthlutað úr Styrktarsjóði Baugs

74. Fáfræði, hýstería og smáborgarar á skrímslaveiðum.

Hann er leiðinlegur tónninn í frétt Mbl.is. Dregin er upp mynd af dýri sem reynir að berjast fyrir lífi sínu, en er síðan drepið með eitri af sigursælum veiðimönnum lögreglunnar.

Þá riðu hetjur um héruð, eða hitt þó heldur.

 

Það er alltaf leiðinlegt ef drepa þarf dýr -meira að segja áttfætt- og boðar ekki gott ef fólk er svo skert samúð með annarri lifandi veru að búin er til svona skemmtirásögn af dýradrápi, og það á dýri sem stafar engin hætta af.

Tarantúlur eru nefnilega ekki hættuleg dýr. Þær tegundir sem haldnar eru sem gæludýr eru friðsamar og bíta ekki heldur þvert á móti róast þegar þær eru teknar upp í hlýjar og mjúkar hendur. En eins og öll dýr getur tarantúlan bitið ef henni finnst lífi hennar ógnað, eða ef verið er að meiða hana. Bit tarantúlunar er hins vegar ekki banvænt mannfólki, og jafnast helst á við geitungsbit. Sumir geta sýnt sterk ofnæmisviðbrögð við bitinu, og þurfa þá að leita sér strax aðstoðar.

Svo er rétt að það fljóti með að áður en þær bíta, reyna tarantúlurnar að ógna, lyfta upp framfótunum eða frambúkinum, og sumar gefa frá sér örlítið hvæs. Ef sá sem ógnar köngulónni lætur sér ekki segjast, þá slær hún til hans með framlöppunum, og ef það dugar ekki til þá flýr köngulóin ef hún getur, en bítur annars.

Þetta eru annars hin mestu meinleysisskinn, þó þær verki mis krúttlegar á fólk.

 

Það er svo rétt að minna á að þær tegundir köngulóa sem hættulegastar eru láta yfirleitt lítið yfir sér. Sicarius (Six eyed sand spider), Loxosceles (Recluse spider), Phoneutrea (Brazilian wandering spider), Atrax (Australian venomous funnel-web spiders) og Svarta ekkjan eru þær tegundir sem helst geta verið hættulegar mannfólki. Í nær öllum tilvikum er þó hægt að lágmarka skaða og koma í veg fyrir andlát með því að leita strax til sérfræðing og fá mótefni við eitrinu. Hættulegustu tegundirnar láta fólk yfirleitt í friði.

 

Hitt er líka merkilegt hvers kónar fólk ræðst til starfa hjá lögreglunni, því það virðist stutt í drápsfýsnina. Hver man ekki eftir rebba sem reyndist of mannelskur í einhverju sjávarplássinu hér um daginn, og var þess vegna plaffaður niður af löggunni fyrir að virða ekki bæjarmörkin. Þetta eru óneitanlega spes týpur sem halda uppi lögum og reglu.

Ef við svo skoðum tölfræðina, þá kemur í ljós að lögreglumenn eru valdir að miklu fleiri dauðsföllum en tarantúlur nokkurntíma. Í mínum huga er ekki nokkur spurning hvort er meira "skaðræðiskvikindi".

Tarantúlan reyndi að flýja

73. Merkilegt, hvað kennarar geta verið vitlausir...

Það þarf ekki meistaragráðu til að kenna í leikskóla eða grunnskóla, og varla í framhaldsskóla heldur.

Námsefnið sem kennt er, og aðferðirnar sem þarf að nota við kennsluna, eru einfaldlega þess eðlis að ekki þarf að liggja 5 ára háskólanám og sérfræðigráða að baki.

Til að kenna í leikskóla ætti ekki að þurfa nema stúdentspróf: vera vel lesandi og skrifandi, og hafa einhverja lágmarkskunnáttu á sögu og samtíð. Það mætti í mesta falli gera kröfu um einhverskonar diplóma-nám fyrir leikskólakennara upp á 30 til 45 einingar, þar sem farið er yfir nýjustu kenningar í kennslu- og uppeldisfræði ungabarna.

-það einfaldlega þarf ekki meistaragráðu í bókmenntum til að kenna stafrófið!

Til að kenna í grunnskóla er mjög ríflegt að vera með bachelorgráðu, en þó varla nauðsynlegt fyrr en í elstu bekkjunum, þegar kennslan fer að verða allsérhæfð í sumum fögum. Aftur gæti verið bónus að vera með stutta diplómagráðu þar sem farið er yfir praktískt atriði um hvernig á að miðla fróðleik til barna og halda aga á skólastarfinu.

Bachelorgráða dugar líka fullvel í flestum framhaldsskólum, svo lengi sem gráðan er á því sérsviði sem viðkomandi er svo látinn kenna. Það er kannski í efri bekkjum betri framhaldsskóla að meistaragráða geti orðið til að bæta námið, en það er samt varla.

Annars er menntastarfið þannig á flestum skólasviðum að kennslubækur og handbækur leiða nemendur og kennara áfram. Það þarf ekki fræðinga, heldur frekar kennslutækna, til að halda góðu kennslustarfi gangandi með slík verkfæri í höndunum.

 

Það er í takt við vitleysuna sem kemur yfirleitt frá Kennarasambandinu, að vilja of-mennta kennara svo keyrir úr öllu hófi. Árangurinn verður lítill sem enginn fyrir skólastarfið, og skilar sér helst í því að kennarar offjárfesta tíma sínum og peningum í menntun  -því greiðslan sem þeir fá fyrir starfið á aldrei eftir að endurspegla meira en þá menntun sem þarf ekki þá menntun sem kennarinn hefur.

Þú borgar ekki bóndanum hærra verð fyrir mjólkina, þó hann framvísi doktorsgráðu í mjólkun.

 

Gráðuvæðing, leyfisbréf, reglugerðir og lög skila engum árangri. Margt gott fólk þekki ég sem varla hefur lokið grunnskólaprófi, en yrði samt afbragðsgóðir kennarar og uppalendur í grunn- og leikskóla, jafnvel líka í framhaldsskóla, og miklu betri en margir sem hafa sankað að sér heilu kofforti af gráðum.

 

Það sem helst myndi skila betri árangri í skólum landsins, og bæta laun kennara um leið, væri markaðsfrelsi á skólasviði: Að ríkið hætti að taka skatta af launum landsmanna til að standa straum af skólakerfinu, og leyfi fólki að ráðstafa sjálft sínum fjármunum í menntun barnsins síns við þá stofnun sem þeim þykir gefa mest fyrir peningana. -Hvort sem það er Hálsakot, Hagaskóli, eða Eton.

Þetta myndi leiða til meiri hagkvæmni í skólastarfinu, og um leið hagkvæmara raunsæis í menntun kennara. Hagkvæmnin myndi skila sér til kennaranna í hærri verðskulduðum launum, og peningarnir myndu leita til þeirra sem standa sig best í starfi, og bjóða bestu skólaþjónustuna.

Best af öllu: börnin myndu fá miklu betri menntun, og öll myndu þau fá menntun ákkúrat við sitt hæfi.

Kennarar fagna frumvarpi um kennaramenntun

72. Jafnrétti stundum, og stundum ekki

Það er rétt að halda til haga þessari frétt frá Noregi

http://www.ruv.is/heim/frettir/frett/store64/item181387/

Rakst á bloggfærslu hér, sem vakti athygli á þessu.

 

Alveg ótrúlegt, að í sama landi og fyrir skemmstu var ákveðið með lögum að hygla konum umfram karla í stjórnum fyrirtækja, sé það álitið fásinna að stúlkur beri sömu herskyldu og piltar.

Ef eitthvað myndi einmitt jafna stöðu kynjanna, þá væri það að skikka stelpurnar til sömu þegnskyldu og strákana.

 

Það segir okkur ýmislegt um forréttindafeminismann, þegar það er álitið hið besta mál að annað kynið hafi skv lögum meiri réttindi og minni skyldur en hitt.

Hvað er norska orðið yfir kynjahræsni?

71. Hafa hrossin það svo gott?

Ég stórefast um að "hrossin hafi það ágætt úti", eins og segir í frétt á mbl.is

Þau lifa þetta af, og það þarf ekki að hafa mikið fyrir þeim, en ég held það hljóti að vera ömurlegt fyrir dýrin að hýrast úti í kulda, slyddu og byl dag og nótt frá hausti fram á vor.

Það er sjálfsagt að hestabændur séu skikkaðir til að bjóða hestunum í það minnsta upp á einhverskonar skýli og að þeir hafi nánar gætur á að bæði sé nóg að éta og dýrin í góðu ásigkomulagi.

Ef þeir geta ekki séð um hestana á að koma þeim til annarra eiganda, sem eru til þess hæfir.

 

Ill meðferð dýra í íslenskum landbúnaði er annars eitthvað sem má gera að umtalsefni. Dýravinafélagið hefur m.a. vakið á því athygli að loftgæði í sumum fjárhúsum jaðra við eitrunarmörk enda safnast þar saman metan og allskyns óþverri í lokuðu og litlu rými. Það er heldur varla nein sæluvist fyrir dýr að þurfa að hanga á örlitlum bás, oft í kraðaki, allan liðlangan veturinn, með saursletturnar upp eftir öllu, sýkingar og sár.

Svo ég tali ekki um kýrnar sem eru hafðar í hálfgerðum gapastokk lungað úr árinu. Ég ætla ekki einu sinni að byrja á kjúklingabúunum og eggjaverksmiðjunum.

Það þarf oft merkilega lítið til, jafnvel ekki annað en viljann, til að gera miklu betur við dýrin.

Í öðrum tilvikum þarf smáframkvæmdir og lágmarkstilkostnað, en oftar en ekki skilar það sér í betri vöru, færri slysum, minni afföllum á skepnum og minni skemmdum á kjöti.

 

Sem neytandi myndi ég vilja geta tekið upplýsta ákvörðun um hvort ég nota krónurnar mínar til að styðja landbúnað þar sem farið er illa með dýr, eða landbúnað þar sem er farið vel með dýrin. Glaður myndi ég borga mikið dýrara verð fyrir afurð af dýri sem ég get vitað með vissu að átti notalega ævi í góðu yfirlæti, og var fellt á streitu- og sársaukalausan máta.

Kannski bændur og verslunarkeðjur geti farið að sjá hag sinn í mannúðlegum landbúnaði þegar neytendur eru farnir að bjóða vel fyrir framtakið. Kannski þeir komi sér upp úttektarapparati og byrji að stimpla með mannúðar-gæðastimpli þá vöru sem á það skilið.

Þá er ekki spurning hvað ég mun kaupa.

Hart í ári hjá hrossunum

70. Gullmoli úr netheimum: Bernstein

Í þeim hrærigraut meðalmennsku, nöldurs, geðbilunar og menthos-í-kók sem netið er orðið veitir ekki af að hampa því þegar maður grefur upp gullmola.

Upptökur af völdum köflum úr kvikmyndaútgáfu söngleiksins/óperunnar West Side Story frá 1961 fá að vera óáreittar á Youtube, og eru alveg mergjaðar.

Það væri munur ef menn létu svona í miðbænum um helgar? Maður fær hreinlega gæsahúð.

 

 

Og hvernig stendur á því að svona perlur eru ekki samdar nú til dags?

"Life is all right in America

If you're all-white in America"